Σχετικές πληροφορίες για το hair-styling.

Ένα χτένισμα , χτένισμα ή κούρεμα αναφέρεται στο styling των μαλλιών , συνήθως στο ανθρώπινο κρανίο. Η διαμόρφωση των μαλλιών μπορεί να θεωρηθεί μια πτυχή τηςπροσωπικής περιποίησης , της μόδας και των καλλυντικών , αν και οι πρακτικές, πολιτιστικές, και δημοφιλείς εκτιμήσεις επηρεάζουν επίσης κάποια χτενίσματα.

Ιστορία

Σε όλη την ιστορία, οι άνθρωποι έχουν φορέσει τα μαλλιά τους σε μια ευρεία ποικιλία των μορφών, σε μεγάλο βαθμό καθορίζεται από τις μόδες του πολιτισμού ζουν μέσα Hairstyles είναι δείκτες και σημαινόντων της κοινωνικής τάξης, ηλικία, οικογενειακή κατάσταση, φυλετικός προσδιορισμός, πολιτικές πεποιθήσεις και τις στάσεις σχετικά με το φύλο .

Σε πολλούς πολιτισμούς, συχνά για θρησκευτικούς λόγους, τα μαλλιά των γυναικών καλύπτεται, ενώ στο δημόσιο, και σε ορισμένες, όπως Haredi Ιουδαϊσμός ή ευρωπαϊκό ορθόδοξες κοινότητες, τα μαλλιά των γυναικών είναι ξυρισμένο ή κομμένα πολύ σύντομη, και καλύπτονται με περούκες. Μόνον εφόσον η τέλος του Α 'Παγκοσμίου Πολέμου οι γυναίκες άρχισαν να φορούν τα μαλλιά τους κοντά και σε αρκετά φυσικό στυλ.

Αρχαία ιστορία

Σε αρχαίους πολιτισμούς, τα μαλλιά των γυναικών ήταν συχνά περίτεχνα και προσεκτικά ντυμένες με ειδικούς τρόπους. Γυναίκες βαμμένα μαλλιά τους, τα κατσαρά αυτό και καρφώθηκε επάνω σε μια ποικιλία τρόπων. Θέτουν τα μαλλιά τους σε κύματα και μπούκλες χρησιμοποιώντας υγρό πηλό, τα οποία στεγνώνουν στον ήλιο και στη συνέχεια χτενισμένα έξω, είτε με τη χρήση ενός ζελέ από κυδώνισπόρων μουλιάσει σε νερό, ή λαβίδες κατσαρώματος και curling σίδερα διαφόρων ειδών. 

Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και του Μεσαίωνα

Μεταξύ 27 π.Χ. και 102 μ.Χ., στην Αυτοκρατορική Ρώμη , οι γυναίκες φορούσαν τα μαλλιά τους σε πολύπλοκες μορφές: μια μάζαμπούκλες στην κορυφή, ή σε σειρές κυμάτων, που πίσω σε μπούκλες ή πλεξούδες . Τελικά χτενίσματα αρχόντισσες αυξήθηκε τόσο σύνθετες που απαιτούνται καθημερινά την προσοχή από διάφορες σκλάβους και στυλίστρια, προκειμένου να διατηρηθεί. Τα μαλλιά συχνά φωτισμένο χρησιμοποιώντας ξύλο τέφρας , άσβεστη ασβέστη και όξινο ανθρακικό νάτριο , ή σκοτεινό με ρινίσματα χαλκού,βελανίδια ή βδέλλες μαριναρισμένο σε κρασί και ξίδι. Ήταν αυξηθεί από περούκες, ποστίς και τα μαξιλάρια, και συγκρατούνται στη θέση τους δίχτυα, καρφίτσες, χτένες και αλοιφών. Σύμφωνα με την Βυζαντινή Αυτοκρατορία , αρχόντισσες κάλυπταν το μεγαλύτερο μέρος των μαλλιών τους με μεταξωτά καλύμματα και μαργαριτάρι δίχτυα.

Από την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μέχρι το Μεσαίωνα, οι περισσότερες γυναίκες αυξήθηκαν τα μαλλιά τους, όσο θα μεγαλώνουν φυσιολογικά. Ήταν συνήθως λίγο στυλ από την κοπή, τα μαλλιά των γυναικών ήταν δεμένο στο κεφάλι και που στις περισσότερες περιπτώσεις, όταν έξω από το σπίτι με μια ταινία της κόμης , μαντήλι ή πέπλο ? για μια ενήλικη γυναίκα να φορέσει ακάλυπτο και χαλαρά μαλλιά στο δρόμο συχνά περιορίζεται στις πόρνες. Πλέξη και δένοντας τα μαλλιά ήταν κοινή. Τον 16ο αιώνα, οι γυναίκες άρχισαν να φορούν τα μαλλιά τους σε εξαιρετικά περίτεχνα στυλ, συχνά διακοσμημένα με μαργαριτάρια, πολύτιμους λίθους, κορδέλες και τα πέπλα. Οι γυναίκες χρησιμοποίησαν μια τεχνική που ονομάζεται «δέσιμο» ή «taping», στην οποία κορδόνια ή κορδέλες χρησιμοποιούνται για να δεσμεύσει τα μαλλιά γύρω από τα κεφάλια τους. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τα περισσότερα από τα μαλλιά πλεγμένα και κρυμμένο κάτω από wimples , πέπλα ή couvrechefs . Στο δεύτερο μισό του 15ου αιώνα και στον 16ο αιώνα, ένα πολύ υψηλό γραμμή των μαλλιών στο μέτωπο θεωρήθηκε ελκυστική και πλούσιες γυναίκες συχνά αποπτέρωση από τα μαλλιά σε ναούς τους και των καλυμμάτων των λαιμούς τους, ή να χρησιμοποιηθούν αποτριχωτική κρέμα για να το αφαιρέσετε, αν ειδάλλως θα είναι ορατή στα άκρα των καλυμμάτων των μαλλιών τους.  Working-class των γυναικών σε αυτήν την περίοδο φόρεσε τα μαλλιά τους σε απλό στυλ.

Πρόωρη σύγχρονη ιστορία

Άντρας στυλ

Κατά τη διάρκεια του 15ου και 16ου αιώνα, οι ευρωπαίοι άνδρες φορούσαν τα μαλλιά τους δεν υπερβαίνει ώμο μήκους περικοπεί, με πολύ μοντέρνα άνδρες φορούν κτυπήματα ή κρόσσια. Στην Ιταλία ήταν κοινό για τους άνδρες να βάψει τα μαλλιά τους. Στις αρχές της δεκαετίας αρσενικό χτενίσματα του 17ου αιώνα αυξήθηκε περισσότερο, με τα κύματα ή μπούκλες που θεωρείται επιθυμητή.

Το αρσενικό περούκα, υποτίθεται ότι για πρώτη φορά από το βασιλιά Λουδοβίκο ΙΓ της Γαλλίας (1601-1643) το 1624, όταν είχε αρχίσει να πρόωρα φαλακρός.Αυτή η μόδα ήταν σε μεγάλο βαθμό προωθείται από τον γιο και διάδοχό του Louis XIV της Γαλλίας (1638-1715) που συνέβαλαν στην εξάπλωσή της στην ευρωπαϊκή και σε ευρωπαϊκό επηρέασε χώρες. Η γενειάδα ήταν σε μια μακροχρόνια ύφεση και τώρα εξαφανίστηκε μεταξύ των ανώτερων τάξεων.

Perukes ή περούκες για τους άνδρες εισήχθησαν στο αγγλόφωνο κόσμο με άλλο γαλλικό στυλ, όταν ο Charles II ήταν αποκαταστάθηκε στο θρόνο το 1660, μετά από μια μακρά εξορία στη Γαλλία. Αυτές οι περούκες ήταν ώμος μήκους ή περισσότερο, που μοιάζουν με τα μακριά μαλλιά που είχε γίνει της μόδας μεταξύ των ανδρών από το 1620. Η χρήση τους έγινε σύντομα δημοφιλής στο αγγλικό δικαστήριο. Το Λονδίνο χρονικογράφος Samuel Pepys καταγράφεται την ημέρα το 1665 ότι ένας κουρέας είχε ξυρισμένο το κεφάλι του και ότι ο ίδιος προσπάθησε για νέα περούκα του, για πρώτη φορά, αλλά σε ένα χρόνο από πανούκλα ήταν ανήσυχος σχετικά με τη φθορά:

• 

  George I της Μεγάλης Βρετανίας (1660-1727) φόρεσε καιρό φυσικά έγχρωμο περούκες, λίγο διαφορετικές από εκείνες του Καρόλου Β ' το 1660
 
• 

  George II (1683-1760) φόρεσε αρκετά μακρύ λευκό περούκες
 
• 

  George III (1738-1820) φορούσε κοντό άσπρο περούκες (μέχρι τρελάθηκε, όταν τα μαλλιά και η γενειάδα του ήταν συχνά αριστερά untended)
 
• 

  George IV (1762-1830) φόρεσε τα μαλλιά σε σκόνη ως ένας νεαρός άνδρας, στη συνέχεια άλλαξαν σε ένα νεοκλασικό "Titus cut"

"3 Σεπ, 1665: Up, και να θέσει σε χρωματιστό μεταξωτό κοστούμι μου, πολύ ωραία, και το νέο μου περούκα, αγόρασε ένα καλό, ενώ έκτοτε, αλλά δεν Darst το φορέσει, επειδή η πληγή ήταν στο Westminster όταν το αγόρασα Και είναι ένα θαύμα. ποια θα είναι η μόδα αφού η πληγή γίνεται ως προς περούκες, γιατί κανένας δεν θα τολμήσει να αγοράσουν οποιοδήποτε Haire για το φόβο της μόλυνσης; Αυτό είχε κόψει τα κεφάλια των ανθρώπων νεκρών από την πανούκλα. "

Αργά περούκες του 17ου αιώνα ήταν πολύ μεγάλο και κυματιστό (βλ. Γεωργίου Α παρακάτω), αλλά έγινε μικρότερη στα μέσα του 18ου αιώνα, από την ώρα που ήταν συνήθως άσπρο (George II). Ένα πολύ κοινό ύφος είχε ένα ενιαίο άκαμπτο μπούκλα τρέχει γύρω από την κεφαλή στο άκρο της τρίχας. Μέχρι τα τέλη του 18ου αιώνα, τα φυσικά μαλλιά συχνά σε σκόνη για να επιτευχθεί η εντύπωση ενός μικρού περούκα, δεμένο σε μια μικρή ουρά ή "ουρά" πίσω (George III).

Σύντομη μαλλιά για τα μοντέρνα τους άνδρες ήταν ένα προϊόν της νεοκλασικής κινήματος . Κλασσική αρσενικό στυλ μαλλιών περιλαμβάνεται το Crop Bedford , αναμφισβήτητα ο πρόδρομος των πιο απλό σύγχρονο άνδρα στυλ, το οποίο εφευρέθηκε από τον ριζοσπάστης πολιτικός Francis Russell, 5ος δούκας του Μπέντφορντ ως διαμαρτυρία ενάντια σε έναν φόρο επί σκόνη τα μαλλιά? ενθάρρυνε frends του να υιοθετήσουν το ποντάροντας τους δεν θα ήταν. Μια άλλη επιρροή στυλ (ή ομάδα στυλ) πήρε το όνομά του από τη γαλλική, μετά τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τίτο , από προτομές του, με τα μαλλιά βραχυπρόθεσμα και πολυεπίπεδη, αλλά κάπως είχαν συσσωρευτεί για το στέμμα, συχνά με συγκρατημένη quiffs ή κλειδαριές κρέμεται προς τα κάτω? παραλλαγές είναι γνωστές από τα μαλλιά της τόσο Ναπολέοντα και George IV της Αγγλίας . Το ύφος έπρεπε να έχουν εισαχθεί από τον ηθοποιό François-Joseph Talma , ο οποίος επισκίασε φορών περούκαν συν-ηθοποιούς του όταν εμφανίζονται σε παραγωγές των έργων, όπως ο Βολταίρος 'sΒρούτος . Το 1799 ένα παρισινό περιοδικό μόδας ανέφεραν ότι ακόμα και φαλακρά άτομα υιοθετούσαν Titus περούκες, και το στυλ επίσης φοριούνται από τις γυναίκες, το Journal de Paris αναφοράς το 1802 ότι «περισσότερο από το ήμισυ των κομψές γυναίκες φορούσαν τα μαλλιά περούκα ή τους à la Τίτο .Στις αρχές του 19ου αιώνα, το αρσενικό γενειάδα, καθώς επίσης και μουστάκια και φαβορίτες , έκανε μια ισχυρή επανεμφάνιση, που συνδέονται με το κίνημα του Ρομαντισμού , και όλα παρέμειναν πολύ κοινό μέχρι τη δεκαετία του 1890, μετά την οποία οι νεότεροι άνδρες σταμάτησαν να τα φορούν, με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο , όταν η πλειοψηφία των ανδρών σε πολλές χώρες είδαν τη στρατιωτική θητεία, τέλος, την αποστολή την πλήρη γενειάδα, εκτός για τους ηλικιωμένους άνδρες διατηρώντας το στυλ της νεολαίας τους, και αυτών που επηρεάζουν μια μποέμ look. Η σύντομη μουστάκι στρατιωτικού τύπου παρέμεινε δημοφιλής.

Γυναίκα στυλ

Marie-Antoinette με πουφ χτένισμα

Από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα, τα μαλλιά της Ευρωπαϊκής γυναικών έγιναν πιο εμφανείς, ενώ καλύμματα τα μαλλιά τους μεγάλωσε μικρότερα, τόσο με όλο και πιο περίτεχνα, και με χτενίσματα αρχίζουν να περιλαμβάνουν διακόσμηση, όπως τα λουλούδια, φτερά στρουθοκαμήλου, σχοινιά από μαργαριτάρια, κοσμήματα, κορδέλες και μικρές . δημιουργημένα αντικείμενα, όπως ομοιώματα πλοίων και ανεμόμυλους Δεσμώτης μαλλιά θεωρήθηκε ότι είναι συμβολική της ευπρέπειας:. χαλάρωση των μαλλιών ενός ατόμου θεωρήθηκε άσεμνος και σεξουαλική, και μερικές φορές θεωρήθηκε για να έχει υπερφυσικές χροιά Τα κόκκινα μαλλιά ήταν δημοφιλής, ιδιαίτερα στην Αγγλία κατά τη διάρκεια της βασιλείας του κοκκινομάλλα Ελισάβετ Ι , και οι γυναίκες και οι άνδρες που χρησιμοποιείται αριστοκρατική βόρακα , νιτρικό κάλιο , το σαφράν και θείου σε σκόνη για να βάψει τα μαλλιά τους κόκκινα, κάνουν οι ίδιοι ναυτία και δίνοντας τους πονοκεφάλους και ρινορραγίες.Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, στην Ισπανία και τη Λατινική πολιτισμούς, οι γυναίκες φορούσαν δαντέλα μαντίλες , συχνά φοριέται πάνω από ένα υψηλό χτένα,^]και στο Μπουένος Άιρες , αναπτύχθηκε μια μόδα για εξαιρετικά μεγάλο όστρακο χτένες μαλλιών που ονομάζεται peinetón , η οποία θα μπορούσε να μετρήσει μέχρι και τρία μέτρα σε ύψος και πλάτος, και για τις οποίες οι ιστορικοί να αντικατοπτρίζουν την αυξανόμενη επιρροή της Γαλλίας, παρά την Ισπανία, μετά από Αργεντινούς.

Στα μέσα του 18ου αιώνα, το πουφ στυλ που αναπτύχθηκε, με τις γυναίκες να δημιουργούν όγκο στα μαλλιά στο μπροστινό μέρος της κεφαλής, συνήθως με ένα μαξιλάρι από κάτω για να το υψηλότερο άρει, και κοσμούν την πλάτη με κοχύλια, μαργαριτάρια ή πολύτιμους λίθους. Το 1750, οι γυναίκες άρχισαν να ντύσει τα μαλλιά τους με αρωματικά αλοιφών και πασπαλίζοντας το λευκό. Λίγο πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, μερικές γυναίκες άρχισαν να φορούν μεταξωτά τουρμπάνια στα μαλλιά τους. 

Σύγχρονη χτενίσματα

Από το 1970, οι γυναίκες έχουν φορέσει τα μαλλιά τους σε μια ευρεία ποικιλία των φυσικών αρκετά στυλ. Στην δεκαετία του ογδόντα γυναίκες σύρεται προς τα πίσω τα μαλλιά τους μεscrunchies , ελαστικό κάτοχοι αλογοουρά από ύφασμα πάνω υφασμάτινες ταινίες. Οι γυναίκες, επίσης, συχνά φορούν στολίδια glittery σήμερα, καθώς και νύχι στυλ barrettes χρησιμοποιούνται για την εξασφάλιση αλογοουρές και άλλα upswept ή μερικώς upswept χτενίσματα. Σήμερα, οι γυναίκες και οι άνδρες μπορούν να επιλέξουν από ένα ευρύ φάσμα των χτενίσματα, αλλά εξακολουθούν να αναμένεται να φορούν τα μαλλιά τους με τρόπους που συνάδουν με τα πρότυπα των δύο φύλων:. σε πολλά μέρη του κόσμου, οι άνδρες με μακριά μαλλιά και τα μαλλιά των γυναικών των οποίων δεν φαίνεται προσεκτικά καλλωπισμένο μπορεί να υφίστανται διάφορες μορφές διακρίσεων, συμπεριλαμβανομένης της παρενόχλησης, της κοινωνικής διαπόμπευσης ή διακρίσεις στο χώρο εργασίας Αυτό είναι κάπως λιγότερο αληθές των Αφρο-Αμερικανός άνδρες, οι οποίοι φορούν τα μαλλιά τους σε μια ποικιλία από στυλ που επικαλύπτονται με εκείνα της Αφρικής και της Αμερικής οι γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων πλεξούδες και cornrows στερεώνονται με λαστιχάκια και dreadlocks.